Onderzoek op de Palestijnse Westbank

Blog over deelname aan het Tell Balata Archaeological Park project in Palestina op het studentennieuwsportal van de Universiteit Leiden. 

Palestina. Een plek waar je misschien niet meteen aan denkt als je een stageplaats zoekt, maar hier ben ik dan. Middenin de bezette West Bank ligt Nablus. Deze stad zal ik de komende weken mijn thuis noemen. Dit betekent dat ik de komende tijd heel veel contact zal hebben met de bevolking hier.

Tell Balata, archeologische site

Vlakbij Nablus ligt Tell Balata, een archeologische site die gelinkt wordt aan de Bijbelse stad Shechem. En omdat ik al jarenlang Archeologie van het Nabije Oosten studeer is dit natuurlijk een fantastische plek voor een stage. Ik heb al archeologische ervaring opgedaan in Syrië, maar omdat ik me straks tijdens mijn master wil specialiseren in de erfgoedkant van archeologie, heb ik me voor dit project aangesloten bij het zogenaamde Heritage Managementteam.

Toeristische trekpleister

Het Tell Balata Archaeological Park project richt zich erop om van de opgraving een toeristische trekpleister te maken, en zo een economische impuls te geven aan een regio waar dat hard nodig is. Mijn taak hier is het om de gevoelens en ideeën van de bevolking over dit project te documenteren, maar ook om hun verhalen omtrent de Tell zelf te achterhalen. Op deze manier proberen we ervoor te zorgen dat de mensen hier in de buurt niet alleen begrijpen wat er nu op ‘hun’ Tell gebeurt, maar ook dat ze betrokken raken bij wat we doen. Zo zal, wanneer het project in 2012 eindigt, alles waar we gezamenlijk aan zijn begonnen door de Palestijnen zelfstandig kunnen worden voortgezet.

Gewapend verhoor

Het is inmiddels amper twee weken geleden dat ik in Tel Aviv landde, maar ik heb al heel wat meegemaakt hier. Meteen bij aankomst werd ik middenin de nacht in een apart hokje door gewapende militairen ondervraagd over het doel van mijn reis. Israeli’s houden er niet van als je naar de West Bank wilt. En als je dan ook nog eens Syrische werkvisa in je paspoort hebt staan zijn de rapen gaar. Gelukkig mocht ik uiteindelijk het land in. Een paar dagen acclimatiseren in Jeruzalem en een aantal checkpoints later arriveerde ik eindelijk in Palestina.

Als een speer

Wat betreft het project zitten we nog in de opstartfase, maar het contact met de lokale bevolking gaat als een speer. De afgelopen dagen heb ik al een heleboel nieuwe Arabische woorden geleerd, onbekende gerechten gegeten, met handen en voeten in gebarentaal gecommuniceerd met de dove jongen in het huis, de traditionele ‘dabke’ gedanst op de binnenplaats tijdens een spontaan feestje, en ik ben zelfs op de speciale vrouwenavond van een Palestijnse bruiloft geweest.

Ik kan niet wachten om te zien wat de komende zes weken nog voor me in petto hebben!