Winnende column universiteitsbrede wedstrijd voor nieuwe columnist Universiteit Leiden.
Schoenenman
Ik woon in een vierkamerappartement met twee balkons, een garagebox, een keuken vol complete pannensets en accessoires, en mijn enige huisgenootje is mijn beste vriendinnetje. Ik ben nooit lid geworden bij de Grote Vijf, en hoewel een biertje er wel ingaat ben ik nooit dronken. Om tien uur ’s ochtends is mijn dag meestal al een tijd bezig. Ben ik een echte student? Ik weet het niet. Ik ben in ieder geval al wel lang student.
Ik heb al veel mensen zien komen en gaan sinds ik in Leiden woon. De barman van de Kroeg, die droomde van een carrière als kok in zijn eigen sterrenrestaurant en een appartement had vlakbij het daklozenslaaphuis, zodat ik telkens als ik bij hem langsging al mijn kleingeld kwijt was. De kleine blonde barman van de Einstein, die je overal lijkt tegen te komen. Of Hans met zijn blonde krullen en camera, die al lang afgestuurd is maar nog steeds alle studentenevenementen afloopt. Maar ook het meisje met de rode lippenstift en retro outfits, dat Engels studeerde en altijd op de rode banken in het Lipsius zat. Ik heb haar daar al lang niet meer gezien, maar af en toe is ze nog in het Plexfit. Zonder rode lippenstift trouwens.
Een van mijn eerste kennismakingen hier was met de Schoenenman. Ik liep op hooggehakte sandaaltjes door de Haarlemmer, toen ik werd aangesproken door een slungelige man van in de dertig met een grote zwarte hond. Hij vond mijn voeten zo bijzonder, en als ik ooit genoeg had van mijn schoenen wilde hij ze graag hebben. Gewoon, omdat ik zulke mooie voeten had. Ik was niet van plan hem ooit te bellen, maar kwam hem nog regelmatig tegen in de supermarkt waar we samen koffie uit de automaat dronken.
Mijn schoenen heeft hij uiteindelijk nooit gehad, maar toen ik maanden later te laat was voor college kwam hij voorbij fietsen. “Achterop, zulke voeten hoor je niet af te beulen!”
Een stad leer je kennen door omgang met haar inwoners, en toen ik voor de faculteit van zijn bagagedrager afsprong wist ik, dat Leiden bijzonder was.
No Comments