Vaste column in de maandelijkse nieuwsbrief van de Universiteit Leiden.
De Facebookwereld
We leven in een nieuwe wereld. Althans, volgens Jason Russell, de man achter Kony 2012. Wat je ook van zijn project denkt, geslaagd is het. Ik ga niet uitleggen wat het inhoudt, jullie weten het al. Drie weken geleden kende bijna niemand Joseph Kony, maar vandaag weet iedereen wie hij is.
Met Russell ben ik het absoluut niet in alles eens, maar inderdaad: Facebook heeft de wereld veranderd. Iedereen weet alles van iedereen, ook van jou. Die jongen met wie ik twintig jaar geleden op de basisschool zat en die ik sindsdien nooit meer gezien heb? Ik weet de naam van zijn vierjarige dochtertje. Uit mijn hoofd.
Facebook is niet alleen handig om op de hoogte te blijven van nieuwe relaties en het weer uitgaan daarvan (de horror je status naar single te moeten veranderen om vervolgens ‘steunbetuigingen’ van vage kennissen te incasseren!), je leert ook nog eens iets over rolverdelingen in de wereld.
Blijkbaar hebben Nederlandse vrouwen het ten opzichte van andere vrouwen prima voor elkaar. Totdat een buitenlandse vriend me erop wees, had ik nog nooit van Internationale Vrouwendag gehoord. Ik stopte het in de categorie ‘Nationale Complimentendag’, en zei dat we daar hier niet aan deden.
Op Facebook bleek de rest van de wereld er wel aan te doen. Spanjaarden feliciteerden elkaar, Palestijnen en Amerikanen hadden het erover, en een klasgenootje van de basisschool kreeg zelfs een tas cadeau van haar Poolse vriend. Facebook verbindt de wereld, en daar hebben de mensen van Kony 2012 slim gebruikt van gemaakt.
Hun film werd een internethit en in no-time was hun doel grotendeels bereikt. Al decennialang trekt Joseph Kony met zijn rebellenleger door Afrika zonder dat het iemand iets kan schelen, maar vandaag ligt zijn naam op ieders lippen. Ik vraag me alleen af wie hem morgen nog kent.
No Comments